21:45 Բոլորից հեռու . . . |
 Նա ապրում էր բոլորից հեռու . . . Այդ ճանապարհով անցնում էր միայն ինքը, այն
էլ հազվադեպ: Մարդ, որ ապրում էր իր ստեղծած երաժշտությամբ: Մարդ, որ
չգնահահատվեց: Նրա փոքրիկ սենյակը զարդարում էր մի բան` դաշնամուր, որով նա
տասնյակ երգեր է գրել, բայց . . . վերջին 20 տարում չկար մեկը, որ գնահատեր Լևոնի
ստեղծածը: Ուղիղ 20 տարի առաջ նա երջանիկ քայլում էր այս արահետով բայց ոչ
միայնակ` սիրելին հետն էր: Նա բոլորի նման չէր . . . կարող էր անվերջ նստել և նայել նոտաներին, որոնք նա
իր մատիտով նկարել էր թղթին և երգել` մտքում: Խոսում էր մտքում, արտասվում մտքում:
Ինչո՞ւ . . . Նա կարող էր հանճար դառնալ, եթե այդ
քաղաքում գնահատեին իրեն: Իսկ ո՞ւր են նրա բարեկամները . . . ո՞ւր են ընկերները, չէ որ նրանք Լևոնի հետ էին
երբ նրա մոտ ամեն ինչ կարգիներ . . .
Երբեք չմոռանաս ընկերոջդ: Զանգիր
նրան հենց այս պահին, հնարավոր է նա այժմ քո կարիքը ունի: Լիլիթ Վարդանյան |
|
|
| Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |