Իմ հոգում կրկին հուշերը հին արթնացրին երազ,
Ու մի խենթ ձայնով լույսի գույնով  խոսքերով անհաս
Ինձ նորից գրկեց այն սերը, որ չունի ավարտ,
Եվ թևեր առած երգերը դարձան խենթ հավատ:

Թող քամիները հեռվից ետ դառնան,
Մնան ինձ հետ հավետ ու շունչ տան սրտիս
Ապրեն իմ հոգում հույս ու սեր հավատ
Օրերը տաք բացեն իմ առջև ուղիներ
Նոր ուղիներ

Թող քամիները հեռվից ետ դառնան
Մնան ինձ հետ հավետ ու շունչ տան սրտիս
Ապրեն իմ հոգում հույս ու սեր հավատ
Օրերը տաք բացեն իմ առջև ուղիներ
Ուղիներ նոր

Լուռ արցունքներ, որ դարձաք անձրևներ
Սև սպիտակ րպեներ,որ դարձաք պատկերներ
Հեռացեք ստվեր դարձեք իմ հոգում միշտ
Սեր

Թող իմ հուշերը հեռվից ետ դառնան
Մնան ինձ հետ հավետ ու շունչ տան սրտիս
Ապրեն իմ հոգում հույս ու սեր հավատ
Օրերը տաք բացեն

Թող քամիները հեռվից ետ դառնան
Մնան ինձ հետ հավետ ու շունչ տան սրտիս
Ապրեն իմ հոգում հույս ու սեր հավատ
Օրերը տաք բացեն իմ առջև
Ուղիներ ուղիներ 

Լիլիթ Վարդանյան